خیلی سخته آدم کسی رو نداشته باشه

دلش لک بزنه که با یکی درد دل کنه ولی هیچکی نباشه

نتونه به هیچکی اعتماد کنه هر چی سبک سنگین کنه تا دردش رو به یکی بگه

نتونه آخرش برسه به یه بن بست

تک وتنها با یه دلی که هی وسوسش می کنه اونو خالی کنه

اما راهی رو نمی بینه سرش روکه بالا می کنه آسمون رو می بینه به اون هم نمی تونه بگه

خیری از آسمون هم ندیده

مگه چند بار اشک های شبونش رو پاک کرده...؟

خیلی سخته آدم خودش به تنهایی خو کنه اما دلی داشته باشه که مدام از تنهایی بناله

!خیلی سخته آدم ندونه کدوم طرفیه؟

خیلی سخته آدم احساس کنه خدا انو از بنده هایش جدا کرده

خیلی سخته ندونی وقتی داری با خدا درددل می کنی داره به حرفات گوش می ده یا پرده ی گناهات آنقدر ضخیم شده که صدات به خدا نمی رسه....